Golden Retriever

Golden Retriever - Choroby typowe dla rasy

Choroby rasy

Golden retrievery jako psy myśliwskie powinny należeć do ras zdrowych i odpornych. Niestety, ich popularność obniżyła te parametry. Wielu hodowców zaniechało selekcji w kierunku utrwalania cech użytkowych, kierując swoje zainteresowania ku wyhodowaniu psa o pięknym pokroju.

Uszy

Jak wszystkie psy o ciężkich, zwisających uszach, golden retriever ma skłonność do zapalenia przewodu słuchowego ( ucha zewnętrznego i zewnętrznego). Jego pasja do kąpania się przy każdej okazji nie sprzyja zachowaniu higieny ucha. Dlatego stała pielęgnacja uszu, kontrola ich stanu, należy do prawie codziennych obowiązków. Objawami stanu zapalnego uszu jest potrząsanie głową, drapanie się w okolicach uszu i charakterystyczny nieprzyjemny zapach wyczuwalny przy odchyleniu ucha. Zawsze łatwiej jest zapobiegać niż leczyć, zwłaszcza że terapia przy zapaleniu ucha jest długotrwała, a choroba charakteryzuje się dość częstymi nawrotami. Dobrze jest zatem zwracać uwagę na psa po kąpieli, i to kąpieli zarówno w zbiorniku naturalnym jak i w wannie. Ucho należy wysuszyć wewnątrz i na zewnątrz , sprawdzając czy mokre włosy nie dostały się do kanału słuchowego. jako zabieg profilaktyczny polecić można depilację włosów z okolicy otwory słuchowego. Jest to zabieg właściwie bezbolesny a w efekcie ułatwiający dostęp powietrza do ucha w pewnym stopniu zapobiega przegrzaniu się ucha i następnie postaniu stanu zapalnego.

Dysplazja stawów biodrowych

Golden retriever mimo całej swojej elegancji, jest psem grubokościstym i masywnym, co może spowodować powstanie dysplazji stawu biodrowego. Dawniej uważano, że dysplazja jest schorzeniem dziedzicznym i wyłącznie genetyka odpowiedzialna jest za powstanie tej wady. Mimo jednak kilkudziesięcioletniej selekcji z hodowli psów obarczonych ta wadą( np. u owczarków niemieckich), dysplazja występuje nadal w około 35% populacji ( mimo, że wszyscy przodkowie dotkniętego ta przypadłością osobnika byli zdrowi). Obecnie naukowcy skłaniają się raczej ku przypuszczeniu, że nie dysplazja ale skłonność do niej może podlegać dziedziczeniu a za wadę tę odpowiedzialny jest tryb życia i sposób żywienia szczenięcia od samego początku życia. Dostarczanie zarówno suce w ciąży jak i szczeniętom w każdym okresie wzrostu właściwych ilości wapnia w prawidłowym stosunku do fosforu, witamin i mikroelementów pozwoli na zmniejszenie ryzyka. Bardzo potrzebne i pomocne w profilaktyce jest również podawanie kolagenu czy to w postaci naturalnej czy też odpowiednich preparatów. Ruch i właściwy trening psa dostosowany do jego możliwości fizycznych spełnia bardzo ważną rolę terapeutyczną. Młody piesek o dość dużym ciężarze ciała ma jeszcze bardzo " miękkie" łapy i stosunkowo słabo wyrobione stawy, zwłaszcza staw biodrowy. Jeśli upasiemy szczenię- obciążymy jego układ kostny a stawy, nie tylko biodrowe, mogą ulec odkształceniu. Jeśli młody pies zostanie zmuszony do nadmiernej ilości ruchu, stawy tego nie wytrzymają. Ogromnie wielką rolę pełni podłoże na jakim pies przebywa. Niestety, śliskie parkiety i płytki podłogowe, małochropowate PCV i inne tego typu podłogi zdobiące nasze mieszkanie zupełnie nie nadają się dla rozwijającego się szczeniaka. Śliska podłoga powoduje nadmierne i stałe napinanie mięśni przez psa usiłującego zachować równowagę- a to także jest czynnik ryzyka. W Polsce obecnie nie ma obowiązku prześwietlania w kierunku dysplazji, jednak niektórzy hodowcy robią na własną rękę badają swoje psy.

Schorzenie związane ze złym karmieniem

Golden, mimo że ruchliwy i aktywny, ma skłonności do tycia. Zbyt kaloryczne i obfite jedzenie powoduje schorzenia przewodu pokarmowego a także, jakże modne obecnie alergie. W latach osiemdziesiątych, kiedy zdobywanie jedzenia dla psów było czynem heroicznym, kiedy nie było na rynku karm suchych i puszek, wielkości preparatów mineralnych, psy były jakby zdrowsze. Rzadko słyszało się o alergiach skórnych, o przebiałczeniach itp. Najwyraźniej bardziej spartańska dieta psom służyła, nawet w stanie wojennym psy widywane na wystawach nie wyglądały na zabiedzone. Warto stąd wyciągnąć wnioski i nie przekarmiać psów, nie wrzucać im do miski wszystkich polecanych i reklamowanych odżywek i preparatów mineralno - witaminowych bo przedobrzymy a skutki odczuje nasz pies. Wynikiem nieprawidłowości w żywieniu mogą być zmiany w cyklu płciowym suk, o których występowaniu w tej rasie czasami się słyszy, choć nie można tego faktu przypisywać rasie, jako takiej. Wydaje się, że golden trafia najczęściej w ręce ludzi sytuowanych, którzy w zapale doskonałego odżywiania popełniają błędy.

Oczy

W Szwecji, Anglii i Finlandii prowadzi się badania nad charakterystycznym przede wszystkim dla owczarków collie, schodzeniem zwanym atrofia siatkówki (odklejenie się siatkówki). Warto zwrócić na to uwagę, gdyż wada ta prowadzi do ślepoty u psa. Aby wykluczyć tę wadę zaleca się wykonanie badania dna oka.

Ogon

Ogon goldena jest jego najbardziej ruchliwą częścią ciała. Wymachuje nim entuzjastycznie prawie przez cały dzień. Jeśli nasze mieszkanie nie jest zbyt duże i sporo w nim mebli trzeba uważać na uszkodzenia tego radaru psiej radości. Stałe obstukiwanie ogonem sprzętów może doprowadzić w lżejszych przypadkach do powstania powierzchniowych uszkodzeń skóry, a w skrajnych nawet do martwicy końcówki. Wtem potrzebna jest operacja, która na zawsze oszpeci psa. Warto okresowo oglądać i badać palcami ogon, sprawdzając czy nie jest bolesny. Jeśli pies nosi ogon sztywno, wygina go pod nienormalnym ( co może sugerować nawet złamanie) lub widoczne są ubytki włosa czy morkę miejsca na tej części ciała, nie zwlekajmy z wizytą u weterynarza. I uważajmy na drzwi mieszkania i samochodu, ogon goldena lubi się w nie zaplątać.